Ο δρόμος του μαλλιού - από την κουρά στο χειροποίητο ύφασμα.

   Τον 'Αυγουστο του 2013  η Ζέφη κι εγώ αποφασίσαμε να περπατήσουμε ως τους εγκατελελλειμένους μύλους του Καμπάνη στο Γιαννισαίο της 'Ανδρου, διασχίζοντας παλιά μονοπάτια γεμάτα άγρια βλάστηση, κελαριστές πηγές και τραγουδιστά ακούσματα πουλιών, για να πλύνουμε τα μαλλιά από τα πρόβατα του φίλου μας του Βαγγέλη.
   Με τη βοήθεια μικρών, μεγάλων αλλά και τετράποδων φίλων "περάσαμε" μια ημέρα τόσο ξεχωριστή και πλούσια σε συναισθήματα και εικόνες, οπότε και δώσαμε την υπόσχεση πως θα ξαναγυρίζαμε μια μέρα για να μοιραστούμε αυτήν την εμπειρία με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Γιατί και για τις δυο μας το μεγαλύτερο δώρο αυτής της βόλτας ήταν το μοίρασμα. Το ότι το ζήσαμε μαζί.

 

    Αυτός είναι  λόγος που αποφασίσαμε δύο χρόνια μετά να οργανωθούμε καλύτερα, να βάλουμε συνοιδοιπόρο και το felting σε αυτή την όμορφη βόλτα, για να το μοιραστούμε με όλους όσους αγαπούν την ελληνική φύση, την παράδοση, τη δουλειά με τα χέρια, τη δημιουργία.
    Στις 20 και 21 Ιουνίου θα φορτώσουμε τα εργαλεία της δουλειάς μας, φαντασία και δημιουργικότητα, θα ανοίξουμε τα πανιά μας και θα ξαναβρεθούμε στο αγαπημένο νησί των κυκλάδων  με την πολύτιμη βοήθεια της ΑνδροσΚοινσεπ για να εμπνευστούμε μαζί από την αγάπη μας για το μαλλί των προβάτων. Σας περιμένουμε!

Τα χρωματιστά φελτόψαρα του καλοκαιριού.

   Μπήκε κι ο Μάης και τον "πιάσαμε" στους λουλουδάτους αγρούς. Ελπιδοφόρος και χρωματιστός όπως κάθε χρόνο, με λίγο παραπάνω κρύο καιρό από τον συνηθισμένο. Στο προβατάκι μας όμως αρέσει πολύ κι η θάλασσα, τυγχάνει από μικρό να κολυμπάει στα όμορφα νερά του Κορινθιακού βλέπεις...και τα λουλούδια του αρέσουν βέβαια, να τα θαυμάζει και να τα μασουλάει πού και πού.
   Η μεγάλη του αδυναμία όμως είναι η θάλασσα. Το γαλάζιο χρώμα της και τα πλάσματα που κολυμπούν ελεύθερα μέσα της. Γοργόνες, κοχύλια και πολύχρωμα ψαράκια, έχουν γίνει πολύ φίλοι με το προβατάκι και του ζητούν συνεχώς να δημιουργεί θαλασσινές φελτοεικόνες για να θυμίζουν στους ανθρώπους τη μαγεία της φύσης. Για να την έχουν πάνω τους, να την αγαπούν, να τη σέβονται, να την μοιράζονται.
   'Ετσι ξεπήδησαν τα μικρά χρωματιστά φελτοψαράκια από την φαντασία του μικρού φιλοσοφοπρόβατου. Για να τα φορούν όλα τα χαρούμενα προβατάκια στο λαιμό, να τρέχουν χαρούμενα στις ελληνικές ακρογυαλιές, να λιάζονται κάτω απο το λαμπερό ήλιο και να βουτούν στα δροσερά νερά της Μεσογείου. Καλό καλοκαίρι!

τα χαρούμενα φελτοψαράκια είναι διαθέσιμα εδώ.

Felting με την Androskoinsep.

   Με σύνθημα "Δρω στην 'Ανδρο" άνοιξαν πανιά! Η Ζέφη, η Μαρία, η Ασημίνα, ο Γιώργος κι ο Θανάσης είναι το πλήρωμα του νέου σκαριού, που αγκυροβόλησε στο όμορφο Κόρθι της 'Ανδρου. Με ούριους ανέμους αλλά και με φουσκοθαλασσιές καμιά φορά, συνεργάζονται για να προσφέρουν με πολλή αγάπη στην τοπική κοινωνία όπου ζουν, τους "θησαυρούς" που ανακαλύπτουν στην πορεία των ταξιδιών τους, φέρνοντας σε επαφή ανθρώπους από κάθε τόπο, φυτεύοντας σπόρους από κάθε γη και καλλιεργώντας όλα αυτά στο πρόσφορο έδαφος της 'Ανδρου, προσφέρουν απλόχερα τους καρπούς σε όποιον θέλει να τους γευτεί.
   Σε κάποιο από τα ταξίδια τους συνάντησαν το προβατάκι μου και με ενθουσιασμό μας προσκάλεσαν μαζί για ένα σεμινάριο felting (εριουργίας) στον όμορφο και φιλόξενο χώρο της ΚοινΣεΠ. Κι επειδή εκτός από το μαλλί, αγαπάμε πολύ τη φύση και το νησί, δεχθήκαμε με χαρά!
   Το Σάββατο 21 Μαρτίου παρουσιάσθηκε η ξηρή τεχνική (needle felting) και ακολούθησε δημιουργικό παιχνίδι με τα παιδιά, ενώ την Κυριακή στις 22 η υγρή τεχνική επεξεργασίας μαλλιού προβάτου (wet felting).
   Νιώθω πάντα μεγάλη ευγνωμοσύνη όταν μου δίνεται η ευκαιρία να μοιραστώ, όσα γνωρίζω για το αγαπημένο μου υλικό και ειδικά με ανθρώπους που νιώθουν μέσα τους την ίδια λαχτάρα για δημιουργία. Τα κορίτσια που παρακολούθησαν το διήμερο σεμινάριο έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, ενθουσιάστηκαν και απέδειξαν περίτρανα, ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη, ο οποίος περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να αρχίσει να "ξεδιπλώνει" ένα-ένα τα αθέατα ταλέντα του.
   'Ηταν ένα άκρως δημιουργικό Σαββατοκύριακο κι ευχόμαστε να επακολουθήσουν κι άλλα πολλά, με άφθονη χαρά, χρωματιστά μαλλιά, χαμόγελα ικανοποίησης, και με το δυνατότερο υλικό πάνω απ'όλα το ομαδικό πνεύμα.
   'Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά της ΚοινΣεΠ για τη συνεργασία και τη φιλοξενία, στην Fast Ferries για τη δωρεάν μετακίνηση και όλα τα κορίτσια που συμμετείχαν στο σεμινάριο για τη θετική τους ενέργεια. Ευγνώμων!

  

Πασχαλινές λαμπάδες με αύρα θαλασσινή.

  Φέτος οι λαμπάδες που έφτιαξα με το αγαπημένο μου υλικό, το μαλλί προβάτου, έχουν αέρα από θάλασσα. Αν και συνήθως μου αρέσει να δουλεύω την υγρή τεχνική(wet felting), δε μπορώ να μην εκτιμήσω τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνική με τη βελόνα (needle felting) και να μη θαυμάσω καλλιτέχνες που μπορούν να σε αφήσουν άφωνο με τις λεπτομέρειες που σμιλεύουν πάνω στις φελτοδημιουργίες τους.
   H έμπνευση ήρθε από την παραγγελία της λαμπάδας του μικρού ψαρά από την 'Ανδρο του Θοδωρή. Ζήτησε ένα μεγάλο ψάρι για να το βάλει μέσα στο ενυδρείο που θα φτιάξουμε μαζί (από μαλλί πάντα!) και μαζί κι ένα σωρό άλλα ψάρια.'Εβαλα τα δυνατά μου να το φτιάξω, αλλά μαζί με το ψαράκι του Θοδωρή ζήλεψαν κι άλλα ψάρια και ξεπήδησαν ένα-ένα μέσα από τα χρωματιστά μαλλιά. Μαζί και μια βάρκα που για όνομα έχει μια καρδιά, αλλά και ο Ποσειδώνας, προστάτης όλων των θαλάσσιων πλασμάτων. Φαίνεται η εποχή του Υδροχόου εκτός από αλλαγές, φέρνει και τις εικόνες της παρέα.

Art Artemida ή περί ευγνωμοσύνης.

   'Ενα από τα πιο όμορφα πράγματα που μου έχει προσφέρει το felting, είναι ότι μου έχει "ανοίξει" καινούρια μονοπάτια που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους, αλλά και πιο σημαντικό ακόμη με έχει φέρει σε επαφή με ανθρώπους, που η δημιουργικότητά τους και η διάθεσή τους για προσφορά με ξεπερνά και κινεί τους δικούς μου μηχανισμούς εξέλιξης.
   Το τελευταίο Σαββατοκύριακο λοιπόν βρέθηκα στην παραλία της Αρτέμιδας, κοινώς Λούτσα, όπου με προσκάλεσαν μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινό γνώμονα την ανάγκη τους για ενότητα, αλληλοστήριξη, το αίσθημα της δημιουργίας και βασικό τη διάθεσή τους να τα μοιραστούν όλα αυτά με τον υπόλοιπο κόσμο στην τοπική κοινωνία όπου ζουν.
   Ο Νίκος, η Corine, η Sirpa, η 'Ελλη και ο Bill μερικοί από αυτούς που έχουν ένα διαφορετικό όνειρο για την Αρτέμιδα και προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να το κάνουν πραγματικότητα. 'Εως τότε μοιράζονται με κάποιους τυχερούς, όπως εγώ, τις γνώσεις και την όμορφη φιλοξενία τους. 'Εμαθα για την θεά Αρτέμιδα την Βραυρωνία, προστάτιδα των γυναικών και της ευγονίας και ότι τα αρχαία χρόνια εκεί βρισκόταν ένα από πιο σεβάσμια ιερά. 'Εμαθα επίσης για μια υπέροχη τάρτα με σπανάκι και σολωμό, νέα φυτά για να βάφω τα μαλλιά προβάτου, τρόπους για να να παίζω δημιουργικά με τα παιδιά και το felting και για ένα υπέροχο αντικείμενο που λέγεται κουδουνίστρα ευγνωμοσύνης!
   Η 'Ελλη και o Bill, δυο κεραμοποιοί από "παντού" που τα τελευταία χρόνια ζούσαν στην Ικαρία, μοιράστηκαν μαζί μας το μικρό τους θησαυρό, αυτό που ονομάζουν "Gratitude Rattle". 'Ενα μικρό κεραμεικό κοχύλι, εμένα τουλάχιστον αυτό μου θύμισε, με μια σπρείρα ανάγλυφη από πάνω και μερικές μικρές κεραμεικές χαντρούλες  στο εσωτερικό του. Αυτή όμως δεν είναι μια τυχαία κουδουνίστρα. Είναι μια υπενθύμιση του να είσαι ευγνώμων για όσα ήδη έχεις. Σου θυμίζει να νιώθεις ευτυχισμένος κάθε φορά που κουνάς τις μικρές χάντρες, οι οποίες ποτέ δεν κάνουν δεύτερη φορά τον ίδιο ήχο και να αφοσιώνεσαι σε αυτά που πραγματικά αγαπάς στη ζωή σου.
    Νομίζω όλοι έχουμε αρκετούς λόγους για να κουνήσουμε τη δική μας κουδουνίστρα και να τη χαρίσουμε σε όσους ίσως έχουν ξεχάσει ότι πρέπει να χαμογελούν ακόμη κι αν προσωρινά τα "καράβια τους έπεσαν έξω". Εξάλλου ο Οδυσσέας τερμάτισε το ταξίδι του πάνω σε μια ξύλινη σχεδία και πάλι παράπονο δεν είχε!
   Εμένα η δική μου σχεδία πάντως θα έχει ειδική μόνωση από μαλλί κι αν είμαι τυχερή ίσως έχω το τρελοπροβατάκι μου για παρέα. 'Εως τότε ας κουνάμε όλοι μαζί τις κουδουνίστρες μας για να ξορκίζουμε το κακό. Από μέσα μας.

Felting με τα παιδιά

Waldorf toy