Ο Βασίλης, φιλαράκι από το δημοτικό (εκ φροντιστηρίου αγγλικών), με παρακίνησε να ξεκινήσω το ποδήλατο στην πόλη. Δεινός ποδηλάτης ο ίδιος, χρησιμοποιεί το ποδήλατο ακόμη και για τη μετακίνηση στη δουλειά του, με "ξεψάρωσε" στις πρώτες βόλτες, σε αυτές που, όταν βγαίνεις στο δρόμο, νομίζεις ότι όλα τα αυτοκίνητα σε έχουν βάλει στόχο. Μαζί κάναμε τις πρώτες βόλτες προς Πειραϊκή, άντε και λίγο λιμάνι μέσα στις αποβάθρες (ειδικά βράδυ η βόλτα αυτή είναι τέλεια!) και σιγά-σιγά επεκτάθηκα και μόνη μου.
Ο Billy (έτσι μου έμεινε από παλιά, που'σαι Γριβέα!) καβαλάει μια καλοδιατηρημένη κούρσα της δεκαετίας του '80 μάρκας Peugeot, σκέτη κούκλα. Καλολουστραρισμένη, με τα λαδάκια της, τα λαστιχάκια της τα καινούρια, τα χερουλάκια της τα όμορφα, σωστή κυρία. Την αγόρασε από μια αγγελία και σε πολύ χαμηλή τιμή και της έκανε τo σχετικό καλωπισμό. H Peugeot έχει μεγάλη ιστορία στα ποδήλατα (εδώ θέλω να αδράξω την ευκαιρία να αυτομαστιγωθώ, διότι στο παρελθόν έχουν περάσει δύο ποδήλατα της ίδιας μάρκας απ'τα χέρια μου και τα δύο πόλης και ως αδαής τα χάρισα) με εξαιρετικούς σκελετούς και όπως και να το κάνουμε γαλλική φινέτσα στο σχεδιασμό.
Για να καταλήξω λοιπόν, δε χρειάζεσαι μια περιουσία για να ξεκινήσεις το ποδήλατο, ή ό,τι όποια άλλη δραστηριότητα σου κάνει κέφι. Το κέφι κράτα, φτάνει. Δεν χρειάζεται να είσαι ο σούπερ-ντούπερ φοβερός ντιζαϊνάτος. 'Οχι ότι αν είσαι, είναι κακό, αλλά δε χρειάζεται να το θεωρείς προϋπόθεση και το αντίθετο να σε σταματά. Πίσω απ'όλα τα πράγματα κρύβεται και η ουσία τους. Αυτή αν ανακαλύψεις, καταρρίπτεις πολλά εμπόδια και ανοίγεις πολλούς δρόμους μπροστά σου για αμέτρητες ποδηλατοβόλτες κι όχι μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου