Η ζωή.

   Πέμπτη μεσημέρι συνάντηση-κέρασμα γενεθλίων με έναν παλιό συνάδελφο που με χαροποίησε ιδιαίτερα, γιατί μετά από δύο χρόνια πολλών δυσκολιών, προβλημάτων υγείας και αισθηματικών, ανατράπηκαν φέρνοντας στη ζωή του έναν άνθρωπο, αυτόν ακριβώς που χρειαζόταν...
   Πέμπτη απόγευμα με παρέα αραχτή στο σπίτι να διηγούμαι την όμορφη ιστορία και χτυπάει το τηλέφωνο. Σκοτώθηκε με τη μηχανή στην Εθνική οδό. Πριν κλείσει τα 30 και πριν προλάβει να πει στους γονείς του, ότι είχε αποφασίσει να συγκατοικήσει με την κοπέλα του...
   Παρασκευή απόγευμα συνάντηση με την ομάδα των κρουστών για να οργανωθούμε για το legalize. Αναπάντεχη και χαρμόσυνη η συμμετοχή μου ως πρωτάρα. Επακολούθησε live με πρωτόγνωρα για μένα συναισθήματα...
   Σαββάτο βράδυ και θεία ούσα ανέλαβα την βόλτα των αγαπημένων μου "θηρίων" στο Allou. Μητρικά ένστικτα σε λήθαργο ακόμη. Μεγάλη ικανοποίηση όμως να βλέπεις δυο παιδιά να περνάνε καλά και να έχεις βάλει κι εσύ το χεράκι σου...
   Κυριακή βράδυ ο αγώνας θρίλερ του Ολυμπιακού για το κύπελο Ευρώπης. Μάζωξη στο πειραιώτικο στέκι και πανηγύρια στο Πασαλιμάνι, που ακόμη και τώρα που γράφω τα ακούω από το μισάνοιχτο παράθυρο.
   Δεν πρόλαβα να κλάψω όσο ήθελα, ούτε και να χαρώ. Η ζωή κάθε φορά με μαθαίνει, ότι όσο ζω θα μαθαίνω. Σήμανση ληξης της εβδομάδας. Και να μην ξεχάσω... Χρόνια μου πολλά, να τα χιλιάσω...