Μετά από ολοήμερο περπάτημα σε σημείο να μουδιάσουν τα πέλματα και να μην τα νιώθoυμε, γυρίσαμε στο μικρό ξενοδοχείο πίσω από το αστρονομικό ρολόϊ. 'Ενα μπάνιο λίγο ξεκούραση και κάτι για να τσιμπήσουμε από την τοπική γιορτή παραδοσιακών εδεσμάτων στην κεντρική πλατεία της Πράγας.
Μικρή συνεδρίαση για το πού θα πίναμε τις πάμφθηνες και πολύ απολαυστικές μπύρες της Τσεχίας, υπό τη συνοδεία μουσικής, αγαθά άφθονα στην πανέμορφη ευρωπαϊκή πόλη. Νωρίτερα η Μαρία είχε σταμπάρει ένα υπόγειο μπαράκι που κάθε μέρα φιλοξενούσε και μία διαφορετική μπάντα. Εκείνη τη βραδιά θα μοιραζόμασταν με λίγους ακόμη μουσική τζαζ από ένα τοπικό συγκρότημα, όπως αποφάνθηκε στην πορεία.
Μετά από λίγη ώρα με 200 τσέχικες κορώνες τα αυτιά μας απολάμβαναν μοναδικές μουσικές, ενώ τα χείλη μας κι ο λαιμός μας ευφραίνονταν με φρέσκια μυρωδάτη μπύρα. Λόγω της στενότητας του χώρου, καθίσαμε σε ένα τραπέζι μαζί με έναν μοναχικό ακροατή, ευγενέστατο Ιρλανδό, ο οποίος ταξίδευε συχνά στην Πράγα για επαγγελματικούς λόγους. Μας προσέφερε από την μισοψημμένη μπριζόλα του (πώς να φάω εγώ που έχω μάθει τα καλοψημμένα παϊδάκια στα κάρβουνα...) και μας έδειξε φωτογραφίες της γυναίκας του, η οποία γέννησε το τρίτο τους παιδί στο σπίτι κι όχι σε κάποιο μαιευτήριο. Λίγο αργότερα ακούσαμε γνώριμες κραυγές στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Ναι, ήταν μια παρέα από 'Ελληνες και έδειχναν τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό απ'όλους. Σε λίγο τραγουδούσαμε όλοι μαζί τα ξεσηκωτικά τραγούδια και ο τραγουδιστής με τον ίδιο ενθουσιασμό, μας ρώτησε από ποιά χώρα είχαμε καταφθάσει. Μετά από λίγο η μπάντα έπαιζε για τους 'Ελληνες που τα είχαν δώσει όλα και τσούγκριζαν τα μπυροπότηρα κάθε 1 λεπτό.
'Οταν η μουσική βραδιά έλαβε τέλος, δεν είχαμε ύπνο. Νυχτοπερπατήσαμε μέχρι τη γέφυρα του Καρόλου για να απολαύσουμε τη νυχτερινή θέα της πόλης από τον ποταμό Μολδάβα και την ησυχία που παρέπεμπε σε θρίλερ λίγο πριν την τσιρίδα, καθώς αγάλματα και χαμηλός φωτισμός συνέθεταν το απόλυτο γκόθικ σκηνικό. Μερικοί αναστεναγμοί πραγματικής ευτυχίας, ανάμεικτοι με την σωματική κούραση και το γλυκό μούδιασμα του αλκοόλ. Διασχίσαμε ξανά τη γέφυρα που οδηγούσε στην έρημη πια πλατεία, ανεβήκαμε με το ζόρι τα πολλά σκαλιά του παλιού ξενοδοχείου και πέσαμε για ύπνο, αφού την επόμενη μέρα είχαμε κανονίσει μικρή εξόρμηση έξω από την πόλη στο κοσμοπολίτικο και χλιδάτο Κάρλοβι Βάρι.
Μικρή συνεδρίαση για το πού θα πίναμε τις πάμφθηνες και πολύ απολαυστικές μπύρες της Τσεχίας, υπό τη συνοδεία μουσικής, αγαθά άφθονα στην πανέμορφη ευρωπαϊκή πόλη. Νωρίτερα η Μαρία είχε σταμπάρει ένα υπόγειο μπαράκι που κάθε μέρα φιλοξενούσε και μία διαφορετική μπάντα. Εκείνη τη βραδιά θα μοιραζόμασταν με λίγους ακόμη μουσική τζαζ από ένα τοπικό συγκρότημα, όπως αποφάνθηκε στην πορεία.
Μετά από λίγη ώρα με 200 τσέχικες κορώνες τα αυτιά μας απολάμβαναν μοναδικές μουσικές, ενώ τα χείλη μας κι ο λαιμός μας ευφραίνονταν με φρέσκια μυρωδάτη μπύρα. Λόγω της στενότητας του χώρου, καθίσαμε σε ένα τραπέζι μαζί με έναν μοναχικό ακροατή, ευγενέστατο Ιρλανδό, ο οποίος ταξίδευε συχνά στην Πράγα για επαγγελματικούς λόγους. Μας προσέφερε από την μισοψημμένη μπριζόλα του (πώς να φάω εγώ που έχω μάθει τα καλοψημμένα παϊδάκια στα κάρβουνα...) και μας έδειξε φωτογραφίες της γυναίκας του, η οποία γέννησε το τρίτο τους παιδί στο σπίτι κι όχι σε κάποιο μαιευτήριο. Λίγο αργότερα ακούσαμε γνώριμες κραυγές στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Ναι, ήταν μια παρέα από 'Ελληνες και έδειχναν τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό απ'όλους. Σε λίγο τραγουδούσαμε όλοι μαζί τα ξεσηκωτικά τραγούδια και ο τραγουδιστής με τον ίδιο ενθουσιασμό, μας ρώτησε από ποιά χώρα είχαμε καταφθάσει. Μετά από λίγο η μπάντα έπαιζε για τους 'Ελληνες που τα είχαν δώσει όλα και τσούγκριζαν τα μπυροπότηρα κάθε 1 λεπτό.
'Οταν η μουσική βραδιά έλαβε τέλος, δεν είχαμε ύπνο. Νυχτοπερπατήσαμε μέχρι τη γέφυρα του Καρόλου για να απολαύσουμε τη νυχτερινή θέα της πόλης από τον ποταμό Μολδάβα και την ησυχία που παρέπεμπε σε θρίλερ λίγο πριν την τσιρίδα, καθώς αγάλματα και χαμηλός φωτισμός συνέθεταν το απόλυτο γκόθικ σκηνικό. Μερικοί αναστεναγμοί πραγματικής ευτυχίας, ανάμεικτοι με την σωματική κούραση και το γλυκό μούδιασμα του αλκοόλ. Διασχίσαμε ξανά τη γέφυρα που οδηγούσε στην έρημη πια πλατεία, ανεβήκαμε με το ζόρι τα πολλά σκαλιά του παλιού ξενοδοχείου και πέσαμε για ύπνο, αφού την επόμενη μέρα είχαμε κανονίσει μικρή εξόρμηση έξω από την πόλη στο κοσμοπολίτικο και χλιδάτο Κάρλοβι Βάρι.
2 σχόλια:
Ρε συ, τι είναι αυτό στη 2 φωτό...κοκορέτσι Τσεχίας??? ταιριάζει με την Pilsener απο κάτω..:)
χαχαχαχ! Καλό! Είναι ένα παραδοσιακό γλυκό και λέγεται Tredlnik ή κάπως έτσι. Είναι τέλειο, τραγανό απ'έξω, μαλακό από μέσα και απ'έξω ζάχαρίτσα. Εναλλακτικά μπορείς να το βουτήξεις και σε σοκολάτα. Τα τάραξα αυτά και τα hotdog με τρία μέτρα λουκάνικο!
Δημοσίευση σχολίου