Βγάλε τη σακούλα.

  Αφορμή για τα γραφόμενα ένα βίντεο, το οποίο δημιουργήθηκε για μια εργασία για το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) στο μάθημα της Οργανωσιακής Ψυχολογίας με θέμα την αποξένωση στις μεγάλες πόλεις, από την ομάδα των,  Γελάρδου Κωνσταντίνα, Γιορταμάκης Γιώργος, Θεοφιλοπούλου Ναταλία, Ιώβη Μαργαρίτα, Κατσούλας Χρήστος. Μπράβο στα παιδιά!


Το θέμα είναι γνωστό, θυμάμαι στο γυμνάσιο ακόμη, να αποτελεί θέμα προς ανάπτυξη στο μάθημα της 'Εφρασης-'Εκθεσης. Ξεχασμένο έπειτα, αφού θέματα όπως η παγκοσμοιοποίηση και ο εθνικισμός πήραν την θέση αυτού του ζητήματος (θεωρήθηκε πιο "ελαφρύ" φαίνεται) προς ανάλυση.
   Και να που σήμερα ξανά, που η κατάθλιψη στην Ελλάδα "χτυπάει" κόκκινο, το θέμα αυτό χρήζει ανάλυσης, όχι από τους καθηγητές, αλλά από όλους μας. Καθώς η ιστορία (μη με ρωτάτε ποιά, η ζωή την οποία ζούμε, που δεν την λες και άρλεκιν) έδειξε ότι τα κάναμε σκατά σε αυτόν τον τομέα. Και δεν ευθύνονται οι πολιτικοί γι'αυτό. Να και κάτι για το οποίο δεν ευθύνονται!
   Εσύ ευθύνεσαι, που έστρεψες το ενδιαφέρον σου σε μη λειτουργικά για τις ανθρώπινες σχέσεις ενδιαφέροντα και κατανάλωσες όλη σου την ενέργεια στο να "χτίζεις" ένα κόσμο γύρω από εσένα,αντί να βρεις τη θέση σου μέσα στον κόσμο που ήδη υπάρχει, υπήρχε και θα συνεχίσει χωρίς να έχει την ανάγκη από ακόμη ένα τεράστιο εγωισμό, όπως ο δικός σου (και "μου" φυσικά).
   -Τηλεόραση =>την έβαλες από το σαλόνι μέχρι την τουαλέτα ( λες και οι εταιρίες βάζουν χωρίς λόγο τις ετικέτες τους στα είδη καθαρισμού) και σταμάτησες να μιλάς με τους παρευρισκόμενους στο ίδιο  δωμάτιο, είτε πρόκειται για φίλους, είτε για άλλα μέλη της οικογένειας. Και μη μου το παίζεις ότι δε σε επηρεάζει και την ανοιγοκλείνεις όποτε θες, γιατί ακόμη κι όταν καλείς το γκομενάκι στο σπίτι, την χρησιμοποιείς λέγοντας; "Θα έρθεις να δούμε dvd;" Παρόλο που όλοι ξέρουμε τί εννοείς, θα μπορούσες να το εκφράσεις απλά, "'Ελα σπίτι να μιλήσουμε και να σε γνωρίσω καλύτερα" (και τότε θα ξέρει ότι εννοείς το ίδιο, μην ανησυχείς!).
   - Υπολογιστής => μπήκε μέχρι και στην τσέπη σου σε μορφή τηλεφώνου. Και τώρα βγαίνεις για να συναντήσεις φίλους και ανταλλάσεται τα τραγούδια, που αφήσατε στη μέση φεύγοντας από το σπίτι, ενώ συνομιλούσατε μέσω Η/Υ. Στο γκομενάκι που έριξες τελικά παραπάνω, δείχνεις τις φανταστικές φωτογραφίες, που έχεις ανεβάσει στους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας χαρά για τα πολλά "αρέσω, παιδί μου αρέσω".
   - Μαγαζιά διασκέδασης => απορώ πώς ακόμη δεν έχουμε μάθει όλοι να μιλάμε στη νοηματική, αφού θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη, πρώτον γιατί σε αρκετά μαγαζιά για να μιλήσεις, καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια, με αποτέλεσμα στο τέλος της βραδιάς η φωνή σου να θυμίζει την αείμνηστη Μοσχολιού και δεύτερον διότι αφού θα κουφαθούμε έτσι κι αλλιώς, ας είμαστε προετοιμασμένοι.  Η ουσία του να συνεβρεθείς με κάποιον, προφανώς είναι η επικοινωνία, συνομιλώντας, χορεύοντας, τρώγοντας, απολαμβάνοντας ένα κοινό θέαμα ή ακρόαμα, γιατί λοιπόν πρέπει να υποβάλλουμε τις παρέες μας σε βασανιστήρια;
   - Δουλειές  => κι εδώ γελάμε πραγματικά... η επικοινωνία σε αυτούς τους χώρους είναι, ό,τι και το τσιγαριλίκι για έναν ασφαλίτη. Λέξη και χρήση απαγορευμένη (λέμε τώρα...για τον ασφαλίτη). Κάποιος μας έπεισε, πως τους συναδέλφους πρέπει να τους κρατάς σε απόσταση, να καιροφυλακτείς, γιατί σίγουρα μια μέρα θα το μετανοιώσεις, εάν μοιράστηκες κάτι άλλο μαζί τους, εκτός από τις τηγανιτές πατάτες του μεσημεριανού σου. Δημιουργείς λοιπόν μόνος σου ένα εχθρικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο είναι αδύνατο να επιβιώσεις, ακόμη κι αν ο Τζον Ράμπο ήταν πρωτοξάδελφα με τον πατέρα σου και είχες την καλλίτερη εκπαίδευση.
   - Δρόμος  => Οδηγείς, περπατάς, συγκοινωνείς στα μέσα και πιστεύεις ότι πραγματικά όλα αυτά δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετύσουν εσένα και μόνο. 'Εχεις δημιουργήσει την ψευδαίσθηση, ότι όλοι πρέπει να ανοίγουν δρόμο σε ΣΕΝΑ, όπως η Ερυθρά θάλασσα άνοιξε για να περάσει ο Μωυσής. Ξεχνάς όμως ότι μετά τον Μωυσή, ακολούθησε κι ολόκληρος λαός ξωπίσω στον οποίο εσύ κλείνεις κατάμουτρα πόρτες, την δίοδο στο πεζοδρόμιο και στις λεωφόρους, μια θέση στο λεωφορείο, γιατί οι σακούλες σου είναι κουρασμένες για κάποιους λόγους που μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις (ίσως επειδή είναι κι αυτές ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ).
   - Επικοινωνία => κάποτε απορούσες πώς μπορούσαν οι άνθρωποι να συνεννοούνται με κραυγές και χτυπήματα στο στήθος, τύπου Ταρζάν. Τώρα συμπεριφέρεσαι σαν θηλυκή μαϊμού, σε περιόδο εμμηνόπαυσης, μέρες πανσελήνου, που έκλεψαν τη μπανάνα της. Με λίγα λόγια αντιμετωπίζεις άπαντες ως εχθρούς, σαν να είχες "προηγούμενα" μαζί τους και σίγουρα δε θες επόμενα. Φυσιολογικοί είναι μονάχα όσοι περικλείονται στον δικό σου κύκλο (έτσι, γιατί μετά τον Πάπα εσύ έχεις το αλάθητο) και όλοι οι υπόλοιποι να πάνε για κούρεμα, λαϊκιστή.
   Μια άλλη ρήση όμως λέει, "πόλεμο θες, θα τον έχεις".Εάν λοιπόν έχεις λόγους να θεωρείς τους συνανθρώπους σου αντιπάλους, τότε δυστυχώς θα καλείσαι να υπερασπίζεσαι τα κεκτημένα, εν τη γενέσει σου δικαιώματα, όπως τα παραπάνω συνεχώς, αφού εσύ ο ίδιος τα καταπάτησες πρώτος.
   Ισως θα έπρεπε λοιπόν να ξανασκεφτείς τους λόγους για τους οποίους αγωνίζεσαι καθημερινά στη ζωή σου κι όταν κάποιος δε σου αντιγυρίζει την *Καλημέρα, σκέψου πρώτος εσύ σε πόσους που στην ζήτησαν, δεν την προσέφερες ποτέ (κι ας μην αναφέρω τη λέξη οικιοθελώς), ή ακόμη την αντικατέστησες με ένα περιφρονητικό βλέμμα και απαξιωτική σκέψη.
Και όπου *Καλημέρα, βάλε εσύ τη δική σου εκδοχή προσφοράς αγάπης.

 'Ενα από τα πιο χρήσιμα πράγματα στη ζωή που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι να μην παίρνει τον "κοινωνικό" του εαυτό πολύ στα σοβαρά. Κι αυτό δε χρειάζεται να στο πει κανένας φιλόσοφος.