'Ενα από τα πιο όμορφα πράγματα που μου έχει προσφέρει το felting, είναι ότι μου έχει "ανοίξει" καινούρια μονοπάτια που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους, αλλά και πιο σημαντικό ακόμη με έχει φέρει σε επαφή με ανθρώπους, που η δημιουργικότητά τους και η διάθεσή τους για προσφορά με ξεπερνά και κινεί τους δικούς μου μηχανισμούς εξέλιξης.
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο λοιπόν βρέθηκα στην παραλία της Αρτέμιδας, κοινώς Λούτσα, όπου με προσκάλεσαν μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινό γνώμονα την ανάγκη τους για ενότητα, αλληλοστήριξη, το αίσθημα της δημιουργίας και βασικό τη διάθεσή τους να τα μοιραστούν όλα αυτά με τον υπόλοιπο κόσμο στην τοπική κοινωνία όπου ζουν.
Ο Νίκος, η Corine, η Sirpa, η 'Ελλη και ο Bill μερικοί από αυτούς που έχουν ένα διαφορετικό όνειρο για την Αρτέμιδα και προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να το κάνουν πραγματικότητα. 'Εως τότε μοιράζονται με κάποιους τυχερούς, όπως εγώ, τις γνώσεις και την όμορφη φιλοξενία τους. 'Εμαθα για την θεά Αρτέμιδα την Βραυρωνία, προστάτιδα των γυναικών και της ευγονίας και ότι τα αρχαία χρόνια εκεί βρισκόταν ένα από πιο σεβάσμια ιερά. 'Εμαθα επίσης για μια υπέροχη τάρτα με σπανάκι και σολωμό, νέα φυτά για να βάφω τα μαλλιά προβάτου, τρόπους για να να παίζω δημιουργικά με τα παιδιά και το felting και για ένα υπέροχο αντικείμενο που λέγεται κουδουνίστρα ευγνωμοσύνης!
Η 'Ελλη και o Bill, δυο κεραμοποιοί από "παντού" που τα τελευταία χρόνια ζούσαν στην Ικαρία, μοιράστηκαν μαζί μας το μικρό τους θησαυρό, αυτό που ονομάζουν "Gratitude Rattle". 'Ενα μικρό κεραμεικό κοχύλι, εμένα τουλάχιστον αυτό μου θύμισε, με μια σπρείρα ανάγλυφη από πάνω και μερικές μικρές κεραμεικές χαντρούλες στο εσωτερικό του. Αυτή όμως δεν είναι μια τυχαία κουδουνίστρα. Είναι μια υπενθύμιση του να είσαι ευγνώμων για όσα ήδη έχεις. Σου θυμίζει να νιώθεις ευτυχισμένος κάθε φορά που κουνάς τις μικρές χάντρες, οι οποίες ποτέ δεν κάνουν δεύτερη φορά τον ίδιο ήχο και να αφοσιώνεσαι σε αυτά που πραγματικά αγαπάς στη ζωή σου.
Νομίζω όλοι έχουμε αρκετούς λόγους για να κουνήσουμε τη δική μας κουδουνίστρα και να τη χαρίσουμε σε όσους ίσως έχουν ξεχάσει ότι πρέπει να χαμογελούν ακόμη κι αν προσωρινά τα "καράβια τους έπεσαν έξω". Εξάλλου ο Οδυσσέας τερμάτισε το ταξίδι του πάνω σε μια ξύλινη σχεδία και πάλι παράπονο δεν είχε!
Εμένα η δική μου σχεδία πάντως θα έχει ειδική μόνωση από μαλλί κι αν είμαι τυχερή ίσως έχω το τρελοπροβατάκι μου για παρέα. 'Εως τότε ας κουνάμε όλοι μαζί τις κουδουνίστρες μας για να ξορκίζουμε το κακό. Από μέσα μας.
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο λοιπόν βρέθηκα στην παραλία της Αρτέμιδας, κοινώς Λούτσα, όπου με προσκάλεσαν μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινό γνώμονα την ανάγκη τους για ενότητα, αλληλοστήριξη, το αίσθημα της δημιουργίας και βασικό τη διάθεσή τους να τα μοιραστούν όλα αυτά με τον υπόλοιπο κόσμο στην τοπική κοινωνία όπου ζουν.
Ο Νίκος, η Corine, η Sirpa, η 'Ελλη και ο Bill μερικοί από αυτούς που έχουν ένα διαφορετικό όνειρο για την Αρτέμιδα και προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να το κάνουν πραγματικότητα. 'Εως τότε μοιράζονται με κάποιους τυχερούς, όπως εγώ, τις γνώσεις και την όμορφη φιλοξενία τους. 'Εμαθα για την θεά Αρτέμιδα την Βραυρωνία, προστάτιδα των γυναικών και της ευγονίας και ότι τα αρχαία χρόνια εκεί βρισκόταν ένα από πιο σεβάσμια ιερά. 'Εμαθα επίσης για μια υπέροχη τάρτα με σπανάκι και σολωμό, νέα φυτά για να βάφω τα μαλλιά προβάτου, τρόπους για να να παίζω δημιουργικά με τα παιδιά και το felting και για ένα υπέροχο αντικείμενο που λέγεται κουδουνίστρα ευγνωμοσύνης!
Η 'Ελλη και o Bill, δυο κεραμοποιοί από "παντού" που τα τελευταία χρόνια ζούσαν στην Ικαρία, μοιράστηκαν μαζί μας το μικρό τους θησαυρό, αυτό που ονομάζουν "Gratitude Rattle". 'Ενα μικρό κεραμεικό κοχύλι, εμένα τουλάχιστον αυτό μου θύμισε, με μια σπρείρα ανάγλυφη από πάνω και μερικές μικρές κεραμεικές χαντρούλες στο εσωτερικό του. Αυτή όμως δεν είναι μια τυχαία κουδουνίστρα. Είναι μια υπενθύμιση του να είσαι ευγνώμων για όσα ήδη έχεις. Σου θυμίζει να νιώθεις ευτυχισμένος κάθε φορά που κουνάς τις μικρές χάντρες, οι οποίες ποτέ δεν κάνουν δεύτερη φορά τον ίδιο ήχο και να αφοσιώνεσαι σε αυτά που πραγματικά αγαπάς στη ζωή σου.
Νομίζω όλοι έχουμε αρκετούς λόγους για να κουνήσουμε τη δική μας κουδουνίστρα και να τη χαρίσουμε σε όσους ίσως έχουν ξεχάσει ότι πρέπει να χαμογελούν ακόμη κι αν προσωρινά τα "καράβια τους έπεσαν έξω". Εξάλλου ο Οδυσσέας τερμάτισε το ταξίδι του πάνω σε μια ξύλινη σχεδία και πάλι παράπονο δεν είχε!
Εμένα η δική μου σχεδία πάντως θα έχει ειδική μόνωση από μαλλί κι αν είμαι τυχερή ίσως έχω το τρελοπροβατάκι μου για παρέα. 'Εως τότε ας κουνάμε όλοι μαζί τις κουδουνίστρες μας για να ξορκίζουμε το κακό. Από μέσα μας.
 |
| Felting με τα παιδιά |
 |
| Waldorf toy |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου